آدمیان ترسو و ناکارآمد خود را در دنیایی صوفیانه قهرمان می بینند .

ارد بزرگ می گوید : آنانی که در کنار ما زندگی می کنند اما کنشی ندارند و وارستگی را در پشت کردن به جهان می دانند گوشه نشینی می کنند و همه چیز را گذرا می دانند تکه گوشتهای هستند که هنوز از جهان حیوانی خود به دنیای آدمیان پا نگذاشته اند . آنکه ما را به این جهان آورد فر و خرد را مایه رشد ما قرار داد ، باید به آنان گفت خرد و دانش را انکار کردن با خوابیدن و مردن تمیزی ندارد .


ارد بزرگ می گوید : آدمیان ترسو و ناکارآمد خود را در دنیایی صوفیانه قهرمان می بینند .


ارد بزرگ می گوید : سرزمینی که جوانانش دارای افکاری صوفیانه هستند ، بزودی بردگی را نیز تجربه می کنند .


ارد بزرگ می گوید : آنکه همراه است و یاور ، هر نفس اش بهایی بی انتها دارد .


ارد بزرگ می گوید : تنها راه ماندگاری هر مراوده دوستانه ایی ، رسیدن به ساختاری مشترک است .


ارد بزرگ می گوید : دوستی تنها برآیند نیاز ما نیست ، از خودگذشتگی نخستین پایه دوستی ست .


ارد بزرگ می گوید : دوستی بیش از اندازه همانند دشمنی ترسناک است .


ارد بزرگ می گوید : هیچ دوستی بهتر از تنهایی ، برای اهل اندیشه نیست .


ارد بزرگ می گوید : برای آنکه دوستیمان پا برجا بماند بهتر است همواره میانمان فاصله ایی باشد .


ارد بزرگ می گوید : اگر می خواهی دوستیت پا برجا بماند هیچ گاه با دوستت شریک مشو .